Hypo’s op tijd voelen aankomen

Gemiddeld hebben mensen met diabetes type 1 twee tot drie keer per week een hypo, een te lage bloedsuikerspiegel. Normaal gesproken herken je een hypo op tijd aan klachten zoals zweten, trillen, hartkloppingen en een hongergevoel. Sommige mensen voelen een hypo na verloop van tijd niet meer aankomen. Dat kan vervelend of gevaarlijk zijn, want je kunt door een hypo bijvoorbeeld flauwvallen. Het niet voelen van een hypo heet in de wetenschappelijke literatuur ‘impaired awareness of hypoglycemia’ of kortweg IAH.

In dit onderzoek is gekeken naar de rol van lactaat (melkzuur) in IAH. De conclusie is dat lactaat een belangrijke rol speelt in IAH bij mensen met type 1 diabetes. De hersenen kunnen lactaat verbranden en daarmee langer (normaal) blijven functioneren. Maar doordoor sturen ze geen waarschuwingssignaal uit, met grotere kans dat de glucose te ver daalt tot een gevaarlijk niveau.

Lactaat

In dit project is met behulp van MRI gekeken naar lactaatverbruik bij drie groepen: mensen met IAH, mensen die hypo's wel voelen en mensen zonder diabetes. Het blijkt dat lactaat in de hersenen daalt tijdens een hypo bij mensen met IAH en niet bij mensen die hypo’s normaal voelen en mensen zonder diabetes. De daling in lactaat is waarschijnlijk het gevolg van lactaatverbruik door de hersenen. Lactaat is namelijk een brandstrof, net als glucose. Hierdoor blijft de hersenfunctie in stand en treden symptomen van een hypo niet op. De daling in lactaat werd niet veroorzaakt door verminderde doorbloeding van de hersenen. De doorbloeding nam namelijk zelfs toe bij mensen met IAH, terwijl dat niet gebeurde bij mensen die hypo’s normaal voelen en bij mensen zonder diabetes.

Sporten en hypo's

Verder is onderzocht wat het effect is van lactaatverhoging, bijvoorbeeld bij inspanning. Het blijkt dat de hersenen van mensen met IAH het beste in staat zijn om overtollig lactaat op te nemen, maar dat ook de hersenen van mensen die hypo’s normaliter goed opmerken lactaat verbruiken. Inspanning onderdrukt dus in beide gevallen hypoverschijnselen. Hierdoor worden de hersenen weliswaar beschermd tegen mogelijke schade door hypo’s, maar het leidt tegelijkertijd tot een verhoogde kans op ernstige hypo’s, bijvoorbeeld tijdens sporten.