Leidt milieuvervuiling tot diabetes type 2?

Endocriene disruptors (EDCs) zijn chemische stoffen die aanwezig kunnen zijn in bijvoorbeeld voedselproducten, cosmetica en plastic. Denk aan parabenen, bisfenolen en ftalaten. Omdat we dagelijks met deze stoffen in aanraking kunnen komen, bekeek de onderzoeker of EDCs iets te maken hebben met overgewicht en diabetes type 2.

Vernieuwende methode om EDCs te meten

De onderzoeker ontwikkelde een vernieuwende methode om meerdere EDCs in korte tijd betrouwbaar en in grote hoeveelheden te meten. Deze methode is niet alleen nuttig voor het onderzoek. Het kan ook makkelijk worden ingezet in andere laboratoria om urinemonsters te analyseren. Kijken in de urine is een goede manier om blootstelling van deze chemische stoffen te bepalen.

Blootstelling EDCs maakt afvallen moeilijker

Van Vliet-Ostaptchouk vond een verband tussen de hoeveelheid EDCs in de urine en een hogere body mass index (BMI) en een toegenomen buikomvang. Het blijkt dat blootstelling aan bepaalde EDCs het moeilijker maakt voor mensen als ze willen afvallen. De onderzoeker toonde daarna aan dat EDCs zorgen voor chemische veranderingen in ons DNA. En deze veranderingen verstoren de suikerstofwisseling, wat mogelijk te maken heeft met overgewicht en een hoge bloeddruk.

Geen verband met ontstaan diabetes type 2

Er is geen verband aangetoond tussen de aanwezigheid van EDCs en het ontstaan van diabetes type 2 bij mensen met prediabetes. De onderzoeker volgde deze groep mensen gemiddeld 4 jaar. Mogelijk spelen EDCs al in een vroegere fase een rol bij het ontstaan van prediabetes. En er zijn veel andere factoren dan EDCs die bijdragen aan het ontstaan van diabetes type 2.

Blootstelling EDCs afgenomen

De blootstelling aan EDCs is de afgelopen jaren afgenomen. Waarschijnlijk door wetgeving die het gebruik van dit soort chemische stoffen beperkt. Toch is de blootstelling aan EDCs nog niet helemaal weg. Meer maatregelen zijn nodig om de blootstelling aan EDCs en het effect op de stofwisseling verder terug te dringen. Gelukkig zijn er veel organisaties die zich hiervoor inzetten (waaronder de Europese Wetenschappelijke Vereniging voor Endocrinologie).