'Ik wist diep in mijn hart altijd wel dat ik 'verslaafd' was'

Hoe komt het dat je 'suikerverslaafd' bent?

'Mijn 'suikerverslaving' is al op jonge leeftijd begonnen. Zonder dat mijn moeder het besefte, kreeg ik veel te veel suiker binnen. Of het nou ging om snoepjes, een broodje hagelslag, limonade, koekjes, klontjes suiker bij de thee en kwark voor het slapengaan. De hele dag kon ik pakken wat ik wilde. Ik neem mijn moeder niets kwalijk, want ze deed het met de beste intenties. Achteraf denk ik dus wel dat mijn 'verslaving' daar is begonnen, omdat mijn lichaam van jongs af aan gewend raakte aan alle suikers. Een van de redenen waarom het niet opviel dat ik veel te veel suiker binnenkreeg, is dat ik zoveel kon eten als ik wilde. Ik kwam geen gram aan als kind en tiener, mede ook omdat ik drie keer in de week voetbalde en daarnaast ook voldoende bewoog.'

Wanneer kwam je erachter dat jouw 'suikerverslaving' uit de hand liep?

'Ik wist diep in mijn hart altijd wel dat ik 'verslaafd' was. Net zoals je weet dat te veel roken ook niet goed voor je is. Vijf jaar geleden kwam ik echt tot het besef dat het anders moest. Ik paste mijn kleding niet meer, ik werd kortademig als ik de trap opliep en ik had continu de drang om suiker te eten. Het meest confronterend was als ik mezelf op tv terugzag. Ik zag er echt niet uit. Op mijn 38ste stopte ik met sporten en in 10 jaar tijd ging ik van 72 kilo naar 93 kilo.'

Tegen welke dagelijkse problemen en verleidingen loop je aan en hoe ga je hier dan mee om?

'Dat er waar je ook komt een continu aanbod van suiker is. De supermarkt, benzinepomp, noem het maar op. Als je bij een benzinepomp alle producten met suiker weghaalt, staat praktisch het hele pompstation leeg. Bij visite wordt er ook steeds suiker onder je neus geschoven. Ik voel mij dan bijna schuldig om nee te zeggen, want ja, ze zijn ook nog speciaal voor jou naar de bakker geweest om iets lekkers te halen. Zie dan maar 'nee' te zeggen.'

Wat is de impact van je 'suikerverslaving' op je dagelijks leven?

'Als ik veel suiker binnenkrijg, ziet de kleur van mijn huid er grauw uit, wittig. En ik krijg last van een opgeblazen gevoel. Op een gegeven moment kom je in een vicieuze cirkel terecht en vraagt je lichaam continu om suiker. Ik vergelijk het echt met een heroïneverslaving. Als ik suiker binnenkrijg, heb ik een kort moment van geluk en daarna slaan de depressieve gevoelens gelijk weer toe. Ik ga dan op en neer qua emoties. Het is echt een emotionele achtbaan waar je doorheen gaat. Wanneer ik minder of geen suiker binnenkrijg, wordt mijn huid veel gezonder en gladder. Ik ben dan ook frisser in mijn hoofd en zoveel blijer. Als ik een volkoren cracker met kaas eet, in plaats van een gevulde koek, dan ben ik echt trots op mezelf. Ik ben inmiddels zoveel afgevallen dat de broeken van mijn kont afzakken.'